"HOLOVERSUM is a new word that has its origins in cosmology.
It expresses the unity of the infinitely small and the infinitely large in a mutual penetration by which the larger is in the smaller and the smaller contains the larger."
Claude van de Berge
Holoversum, 2007
Éditions P, Leuven
Project for a monumental sculpture for a public square in bronze
24 sculptures, 12 male figures and 12 female figures ranging from 16 cm. at 200cm.
To be installed on a base in the form of a circle of 4.50 M. in diameter or emerging from an artificial pond of min. 6 M in diameter
"HOLOVERSUM is een nieuw woord stammend uit de kosmologie.
Het drukt de eenheid uit van het allerkleinste en het allergrootste in een wederzijdse doordringing, waardoor het grootste in het kleinste is en het kleinste het grootste omvat."
Claude van de Berge
Holoversum, 2007
Uitgeverij P, Leuven
Project voor een monumentale beeldhouwwerk in brons voor een openbaar plein
24 sculpturen, 12 mannenfiguren en 12 vrouwenfiguren variërend van 16 cm. tot 200cm.
Te installeren op een sokkel in de vorm van een cirkel met een diameter van 4,50 M. of te voorschijn komend uit een kunstmatige vijver van min. 6 M diameter
"HOLOVERSUM est un nouveau mot qui prend ses origines dans la cosmologie.
Il exprime l'unité de l'infiniment petit et de l'infiniment grand dans une pénétration mutuelle par laquelle le plus grand est dans le plus petit et le plus petit contient le plus grand."
Claude van de Berge
Holoversum, 2007
Éditions P, Leuven
Projet pour une sculpture monumentale pour une place publique en bronze
24 sculptures, 12 figures masculines et 12 figures féminines allant de 16 cm. à 200 cm.
À i,staller sur un socle en forme de cercle de 4,50 M. de diàmètre ou sortant d'un étang artificiel de min. 6 M de diàmètre
My dream is to make one day THE PASSAGE into a monumental statue and place it facing the sea or in a very large plain as an offering to nature.
Mijn droom is om ooit van DE DOORTOCHT een monumentaal beeld te maken en het voor de zee of in een zeer grote vlakte te plaatsen als offer aan de natuur.
Mon rêve est de réalisé un jour LE PASSAGE en sculpture monumentale et de la placer en face de la mer ou dans une très grande plaine comme une offrande à la nature.
"Death belongs to life as birth does. The walk is in the raising of the foot as in the laying of it down."
Rabindranath Tagore, 1861 - 1941
The essence and grandeur of Frida Kahlo's works originate from her physical and mental suffering. Painting allowed her to survive and overcome the limits of pain. By sublimating it, her autobiographical subjects and her self-portraits create an often dreamlike or surreal universe, a universal language.
Personally, I compare her works to prayers or even Ex-Voto.
De essentie en grootsheid van Frida Kahlo's werken komen voort uit haar fysieke en mentale lijden. Door te schilderen kon zij overleven en de grenzen van pijn overwinnen. Door het te sublimeren creëren haar autobiografische onderwerpen en haar zelfportretten een vaak dromerig of surrealistisch universum, een universele taal. Persoonlijk vergelijk ik haar werken met gebeden of zelfs Ex-Voto.'s.
The Forest of Symbols Het Woud der Symbolen La Forêt des Symboles
By choosing this theme I want to illustrate the destructive behavior of human beings. We are a long way from Noah's Ark built to save all living species from the Flood. Today, elephants are still massacred for their ivory tusks, rhinos for their horns with supposed aphrodisiac virtues, bulls in bullfights for pleasure and the thirst for blood.
We could continue the list...
In the 2 ceramic sculptures "Le Temps sans Défenses" and "Blood Rhino", my human figures, man and woman, symbolize the part of the animal for which he is condemned to death. On the ceramic elephant, the tusks represent two figures, male and female, next to which are piled up, in human form, the tusks torn from the animal. On the rhinoceros, its two horns consist of several intertwined human forms. Of the animal itself, all that remains is its empty structure, without a skeleton, without life, nothing but pieces of its envelope, like vestiges of a vanished Time.
Het Dier en De Mens
Door dit thema te kiezen wil ik het destructieve gedrag van de mens illustreren. We zijn ver verwijderd van de Ark van Noach, gebouwd om alle levende soorten te redden van de Zondvloed. Vandaag de dag worden olifanten nog steeds afgeslacht om hun ivoren slagtanden, neushoorns om hun hoorns met vermeende lustopwekkende eigenschappen, stieren in stierengevechten voor het plezier en de dorst naar bloed.
En we kunnen doorgaan met de lijst...
In de 2 keramische sculpturen "De Tand des Tijds" en "Blood Rhino" symboliseren mijn menselijke figuren, man en vrouw, het deel van het dier waarvoor hij ter dood is veroordeeld. Op de keramische olifant stellen de slagtanden twee figuren voor, mannelijk en vrouwelijk, waarnaast in menselijke vorm de slagtanden zijn opgestapeld die van het dier zijn losgerukt. Op de neushoorn bestaan zijn twee hoorns uit verschillende met elkaar verweven menselijke vormen. Van het dier zelf is alles wat overblijft zijn lege structuur, zonder skelet, zonder leven, niets dan stukjes van zijn omhulsel, als overblijfselen van een verdwenen Tijd.
Par le choix de ce thème je veux illustrer le comportement destructeur de l'être humain. Nous sommes bien loin de l'Arche de Noé construite pour sauver toutes les espèces vivantes du Déluge. Aujourd'hui on massacre toujours les éléphants pour leurs défenses en ivoire, les rhinocéros pour leurs cornes aux vertus aphrodisiaques supposées, les taureaux dans les corridas pour le plaisir et la soif du sang. On pourrait continuer la liste...
Dans les 2 sculptures en céramique "Le Temps sans Défenses" et "Blood Rhino", mes figures humaines, homme et femme, symbolisent la partie de l'animal pour laquelle il est condamné à mort. Sur l'éléphant en céramique les défenses représentent deux figures, masculine et féminine, à coté desquelles s'empilent, en formes humaines, les défenses arrachées à l'animal. Sur le rhinocéros, ses deux cornes sont constituées de plusieurs formes humaines entrelacées. De l'animal-même, il ne reste plus que sa structure vide, sans squelette, sans vie, rien que des morceaux de son enveloppe, comme des vestiges d'un Temps disparu.
Copyright © Irène Philips - All rights reserved - Alle rechten voorbehouden - Tous les droits sont réservés